Als oudere jongere uit de generatie van Van Kooten en De Bie ben ik er nog steeds van overtuigd dat ik in een mooi en spannend tijdsgewricht leef. Als twaalfjarige maakte ik de landing van de eerste mens op de maan mee. Vol spanning zaten we te kijken naar onduidelijke beelden van Neil Armstrong die voet zette op de maan. En nu -vijftig jaar verder- zit ik dit stukje te typen op een laptop, die meer kan en meer geheugen heeft dan alle computers die men toen aan boord had van de maanlander en de Apollo raket. Ik wilde de techniek in. Dingen ontwikkelen en bouwen. De wereld veranderen. Eigenlijk alles tegelijk. Inmiddels weet ik dat me dat niet is gelukt, maar hoe zit het dan met de jongeren van tegenwoordig?
De techniek heeft gigantische sprongen gemaakt. De maatschappij ziet er totaal anders uit. Mijn bestaan; ons bestaan is totaal veranderd. En het is zo vanzelfsprekend, dat het lijkt of het altijd zo is geweest.
Als ik nu echter naar mijn directe omgeving kijk en dan vooral naar de jongeren die daarin hun toekomst moeten opbouwen, dan benijd ik hen niet. Studeren en daarna een schuld afbetalen die jaren om je nek blijft hangen. Met tientallen tegelijk naar een huis gaan kijken, om dan te horen dat je nummer negen-en-twintig op de lijst bent. Geen koophuis kunnen kopen, omdat dat gewoon onbetaalbaar is. Een pensioenleeftijd die ver voorbij de 70 gaat liggen. Ga er maar aanstaan. Jongeren moeten in mijn ogen veel harder werken om een positie in de maatschappij te verwerven dan mensen uit mijn generatie.
Waarom begin ik hier eigenlijk over?
Ongeveer twee jaar geleden constateerden wij als Telengy dat het gehalte aan grijze haren wel erg aan het toenemen was in ons bedrijf. Als Telengy op de langere termijn wilde blijven voortbestaan was verjonging hard nodig. Maar hoe pak je dat aan? Je plukt die jongere collega toch niet zo van de straat? Of toch wel?
Ons werd gevraagd om rond te kijken naar potentiële kandidaten. En warempel, als je goed keek, dan bleken ze er echt te zijn. Jongeren met potentieel. Veel potentieel. En het grappige was, dat een deel elkaar nog kende ook. Als groep zijn ze binnengekomen, om vervolgens als een wervelwind de verandering van ons gedrag als oudere jongeren eens flink op te poetsen. En dat was en is voor mij ook een belangrijke reden om hierover te beginnen.
Anders naar de wereld kijken
‘Onze’ jongere collega’s kijken anders naar de wereld waarin wij allemaal leven en werken. Voor hen zijn de ontwikkelingen in de techniek vanzelfsprekend, iets waarmee ze zijn opgegroeid. Niks ingewikkeld en nieuw. Dat gaat nou eenmaal zo. Smartphones of tablets zijn dingen die iedereen gewoon in huis heeft. Effe een appje downloaden of een berichtje sturen met Whatsapp is de normaalste zaak van de wereld. En wat ik daarbij bijzonder vind is dat zij net zo onbevangen in deze wereld blijken te staan als ik zo’n vijftig jaar geleden. Enthousiast. Gedreven. De toekomst willen veranderen. En wat ben ik daar blij om. Natuurlijk heb ik in mijn achterhoofd de gedachte dat ze wel erg optimistisch zijn over hun rol, maar tegelijkertijd weet ik dat zij er alles aan doen om de wereld te veranderen, te verbeteren.
En ik -en met mij mijn generatiegenoten- kunnen daar veel van leren. Uiteraard heb ik inmiddels veel ervaring opgedaan in het werk dat ik doe, maar door mijn jongere collega’s (20-ers en 30-ers) ben ik wel anders naar mijn werk gaan kijken. Door hun frisse blik op het werk en door alles als een uitdaging te beschouwen ga je ook zelf anders tegen je werk aankijken. En dat geeft je het gevoel dat je nog vele jaren voor de boeg hebt. Althans, dat hoop je…
Telengy stoomt zichzelf klaar voor de toekomst
Ik ben trots op ons bedrijf. Op onze ouderen en jongeren. We hebben kans gezien om het aantal grijze haren in één klap flink te verminderen. En we hebben er daarmee voor gezorgd dat we als adviesbureau voor de overheid klaar zijn voor de toekomst.
Meer weten?
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Eric Leroi, adviseur bij Telengy, via tel. nr. 06 22 77 63 63 of via e-mail: e.leroi@telengy.nl.
